Ergens tussen 1990 en 2000. Ik zat aan bij een vergadering in het gemeentehuis van Rijnsburg. Ik verving notaris Maruk, voorzitter van de Vereniging Ondernemend Rijnsburg (VOR). Ik was jong en gretig. Burgemeester Jonkman zat aan tafel en nog een aantal Good Old Boys. Ondernemers die het gemeentehuis in en uitliepen, zaken aankaartten en vervolgens regelden. Een moderne versie van Swiebertje in de jaren '90.
Toen ik vond dat de VOR over een bepaald onderwerp nog maar eens moest nadenken prees de burgemeester mijn pen. Die had de Friese kleuren en Friesland, dat was immers zijn Heitelân?
En of ik niet wist dat notaris Maruk al informeel had laten weten dat de VOR geen bezwaren meer had?
6 september 2013. Rijnsburg is nu gemeente Katwijk. Iets wat veel Rijnsburgers nog steeds verdringen. Het gemeentehuis in Rijnsburg is er nog wel, maar niet meer in de oude bestemming.
Het heet nu "De Burgt". Er is een brasserie. Het interieur is fris wit geverfd. Het nodige is verbouwd. Op de begane grond oogt de gemeentelijke bibliotheek als een boekenwinkel. Je kunt er zelf je boeken inleveren, zie ik. Je krijgt een bonnetje terug.
De strenge bibliothecaresse met het ronde brilletje die afkeurend kijkt als je weer een week te laat bent (en je daardoor een kwartje moet dokken) is vervangen door een machine. Toch ademt het gebouw sfeer. Op de eerste etage vind je het Dorpskantoor. Moderne flexplekken. Vergaderruimtes.
Het team van het zakenblad Rijnstreek Business is er neergestreken. Met uiteraard Harry de Reus, het brein achter het magazine en alles wat daaromheen wordt georganiseerd. Masterclasses, debatten, autotestdagen, De Sterkste Schakel en borrels.
Harry heeft het landelijk al bekende concept van de "BOB" borrel omarmd. BOB staat voor "Business Ontmoet Business". In Brabant komen al 1700 Boppers samen. Brabanders en borrels zijn voor elkaar geschapen.
Volgens de digitale aanmeldingslijst heeft Harry er op deze vrijdag in Rijnsburgland of in Rijnlandsburg honderd weten te scoren. Die komen niet allemaal, maar er verschijnt toch een behoorlijk aantal.
Harry heeft oog, oor en gevoel voor show. In de hal van De Burgt zet hij een fijn professioneel podium neer. Er is een banner die klopt. En een vleugel. Stefan Bos (nee, niet het broertje van Stef) en een ook 16 jarige zangeres komen zingen en spelen. De zangeres zal diezelfde avond nog in The Voice of Holland te zien zijn.
Het is Lissy Ossevoort. Uit Doetinchem. Haar vader doet in zonneschermen. Het zonnescherm van Harry was kapot en zo is het gekomen. Harry rust nooit, hij denkt altijd in business.
Een sponsor betaalt de kosten van de musici. De Mol Groep uit Katwijk. Roolservice en kruipruimteservice. Vooral dat laatste vind ik met mijn bijna twee meter erg interessant.
Harry belt mij een paar dagen voor de borrel. Of ik wil presenteren, want hij heeft een professional nodig. Harry weet een mens te bespelen, als het moet door de waarheid een tikje brutaal te verdraaien.
De organisatie van de borrel is zoals altijd weer uitstekend. Ingespeelde mensen. Ik zie Paul, Amanda, Thierry. Ze hebben geen instructies nodig. Bloemen, happen, drank, het is er allemaal.
Het voedsel wordt gesponsord door Esmeralda Jongmans van Van der Veeken & De Bruijn uit Oegstgeest. Als ik haar om 16.30 uur op vrijdagmiddag aankondig zakken er witte lakens naar beneden. De ruimte wordt intiem. We gaan het over menselijke aandacht hebben.
Esmeralda Jongsma vindt dat aandacht het medicijn is om het leed van de werknemers te voorkomen of te verminderen. In het Rijnsburgs vertaald: het is een goedkoop middel om kosten te besparen. Die boodschap gaat er in het voormalige gemeentehuis nog steeds wel in.
Dan komt Johan Stevens, een bedrijfscabaretier. Hij doet een half uur ontzettend zijn best. Maar veel gelachen wordt er niet. Mijn vader zegt wel eens: "Ze vinden het wel leuk, maar hun gezicht zit er voor". Daar houd ik het even op.
Lizzy en Stefan gaan optreden. Ze zongen en speelden ook al toen de mensen binnen kwamen druppelen. Er zitten vast oudere zielen in deze jonge lichamen.
Stefan speelt buitenaards goed en vooral relaxed. Lizzy zingt, op blote voeten - als een levende reïncarnatie van Sandy Shaw. Haar stem klinkt nu al doorleefd.
Daardoor blijft ze moeiteloos overeind in toch heftige nummers als Liefde van Later (Brel, vertaling Lennart Nijgh), Als de liefde niet bestond (Toon Hermans), Fields of Gold (Sting), Hometown Glory (Adele) en Hallelujah (Leonard Cohen).
Mijn hemel, wat prachtig. Dat moet je durven zingen en spelen. Ik twijfel er niet aan dat Marco Borsato, Ilse Delange, Trijntje Oosterhuis en Ali B tijdens The Voice of Holland hun stoelen voor haar zullen omdraaien.
Ik hoop dat ze in dat mediageweld haar authenticiteit kan bewaren. Dat ze blijft zingen wat zij wil en niet wat anderen vinden dat ze zou moeten zingen.
Ik neem een stukje paprika in een frisse yoghurtsaus. Vrolijke mevrouwen van De Burgt komen met dikke bitterballen langs. Er wordt gefluisterd dat gemeentelijke opsporingsambtenaren dubbelparkeerders bekeuren.
Er zijn wethouders in de zaal. Ik kijk hen vragend aan. Ze zeggen dat de "GOA's gewoon hun werk doen". Even later roept wethouder Daan Binnendijk om dat er "alleen waarschuwingen" zijn uitgedeeld.
Opgelucht kunnen de bezoekers in het nieuwe pand worden rondgeleid. Door de wethouders.
Ik zie het duidelijk nu, de regen is weg (vrij naar Lee Towers). Ik vind dat opvallend veel ondernemers op het terras van De Burgt blijven hangen.
Het is vrijdagavond, de temperatuur is mild en de drank laat de zorgen van de week wegvloeien.
Ik ben de BOB en rijd onbeschonken naar huis.
Kijk voor een sfeerimpressie op
http://vimeo.com/74001859
