Partijen die een groot geloof in het ‘eigen gelijk’ hebben, willen over het algemeen niet met de ander praten. Laat staan luisteren. Maar ja, de rechter kan ook een slechte dag hebben.
Het zijn in dit soort gevallen vaak de adviseurs die mediation voorstellen. Met het argument dat je de oorlog wel kan winnen, maar dat de prijs daarvoor hoger is dan de winst die je kan behalen. Geld is een prima overtuigingsmiddel.
De belofte van ja
Als ik als mediator voor zo’n conflict met veel emoties word gevraagd, nodig ik beide partijen - en als ze dat willen ook hun adviseurs - uit voor een individueel en vertrouwelijk gesprek. Ik vraag partijen dan vooral of ze wel echt mediation willen. En of ze mij als mediator helemaal accepteren. Als ik daarop een volmondig ‘ja’ hoor, is dat een belangrijk gegeven in de mediation.
Het helpt namelijk om, als tijdens het gezamenlijk gesprek de emoties wat al te hoog oplopen, het besef bij de partijen terug te brengen dat ze aan tafel zijn gekomen om iets op te lossen. En dat ze hebben beloofd elkaars verhaal werkelijk serieus te nemen.
Beweging brengen
Een andere manier om aan tafel te komen in een mediation is om gewoon contact met me op te nemen en je verhaal te doen. Laat dat aan de andere partij weten, met de uitnodiging ook een vertrouwelijk gesprek met mij te hebben. In mijn ervaring ontstaat daardoor altijd beweging. Waardoor je maar zo samen aan tafel zit.
En ontdekt dat er een betere uitweg is dan ruzie maken.
