Het Dorpscentrum in Oegstgeest is the place to be voor vrijwilligers. Het gebouw leeft op hen die belangeloos iets voor anderen over hebben.
Dat zijn er nogal wat in Oegstgeest. Wethouder Marien den Boer schatte het aantal vrijwilligers in zijn dorp op 5.000. Op een bevolking van 23.000, een verhouding van één of vijf dus. Ik mocht de Avond van de Vrijwilliger aan elkaar praten. Georganiseerd door Dorpslab Oegstgeest en Dorpskracht Oegstgeest. In het kader van Oegstgeest in Beweging, avonden waarop steeds iets wat het nijvere dorp bezighoudt centraal staat en waarop zonder uitzondering veel mensen afkomen.
Natuurlijk werd deze Avond in het Dorpscentrum gehouden. In de grote zaal beneden en ook op de etages hingen indrukwekkende portretten van een veertigtal willekeurig geselecteerde vrijwilligers, gemaakt door de hoffotograaf van de Oegstgeester Courant, Wil van Elk. Bezoekers betraden het Dorpscentrum over een rode loper, kregen een glas champagne en een aantal pluimen in de vorm van stickers, die ze bij hun favoriete vrijwilliger mochten plakken. De vrijwilliger met de meeste pluimen zou door de wethouder in het zonnetje worden gezet, maar mocht uitdrukkelijk niet de titel Vrijwilliger van het Jaar of zoiets dergelijks krijgen. Want all vrijwilligers are equal in Oegstgeest.
Er was ook vertier. Ludwig Smith, eigenaar van de Rockschool begeleidde een jonge en talentvolle zangeres met zijn gitaar. De 55+ dames van Animato floten, streken en sloegen op hun instrumenten die barokke harmonieën voortbrachten. De Troubadours – veel vrouwen in avondkleding, iets minder mannen in smoking – waren met bijna zestig gekomen en zongen opera- en operettemelodieën. Hun uitvoering van “Lippen schweigen” van Franz Lehar uit Die lustige Witwe was meeslepend. Ze zongen het op mijn verzoek graag nog een keer.
Op de etages konden vrijwilligers in spé zich laten speedcoachen over vragen als “welk vrijwilligerswerk past mij?” Ergens anders vonden speeddates plaats tussen organisaties en nog meer mogelijke vrijwilligers dan de 5.000 van wethouder Den Boer. Er werden bouwplannen voor het Dorpscentrum toegelicht en de gemeente vertelde hoe vrijwilligers zich zouden kunnen verzekeren. Rianne Meester van Milieu Educatie Centrum beloofde alle Oegstgeestenaren een cadeautje, op te halen op “meerdere plekken in het dorp”. Een kaartje met acht wandelroutes door Oegstgeest. Ook al woon ik er 13 jaar, ik wist niet dat dit kon.
Ik kende wethouder Den Boer nog van het verkiezingsdebat. Ik wist daardoor dat hij makkelijk en charismatisch spreekt. En dat hij zelfs nog een paar centimeter langer is dan ik. Hij maakte er ook dit keer weer iets moois van en zette vrijwilliger Pieter Hellinga die samen met zijn vrouw Ali het (u raadt het al) Dorpscentrum bestiert in de schijnwerpers als Vrijwilliger van het J.. nou ja, als degene die de superpluim ontving. Pieter haalde twee andere vrijwilligers die veel stemmen van de bezoekers hadden gekregen naar voren om symbolisch gezamenlijk over de meet te gaan. Ik zag ze glimmen toen ze met die bijna veertig andere vrijwilligers voor de fotograven poseerden. Om daarna weer in de zalig anonimiteit hun belangrijke werk te gaan doen.
Jan Turk, de “burgemeester van Buitenlust”, vrijwilliger in hart en nieren en recentelijk geridderd had daarvoor op mijn vraag wat vrijwilligerswerk nou met je doet geantwoord dat het gaat om de blijdschap van de mensen voor wie je je inzet. Zijn stem sloeg daarbij over en de brok in zijn keel was voelbaar.
