Het was weer Speeddate. Geen Tinder of Second Love, maar gewoon: De Sterkste Schakel van Rijnland.
Vijftig bedrijven, genomineerd vanwege hun klantgerichtheid, waren voor het eerst samen in Hotel De Witte Raaf in Noordwijk. Het moesten letterlijk en figuurlijk allemaal ondernemers zijn, die met hun poten in de klei stonden.
Zeker als ze hun auto naast het hotel hadden geparkeerd, zoals ik had gedaan. Op het modieuze blauw van mijn schoenen zaten gele vegen.
Ik vroeg me af hoe vaak ik eerder de Speeddate had gepresenteerd. Ik was de tel kwijtgeraakt. Net toen ik vreesde dat dit een teken van gewenning zou zijn pakte uitgever, bedenker en organisator van de Sterkste Schakel Harry de Reus de microfoon. De zin zat er bij mij weer helemaal in.
Harry zegt altijd dat hij maar een paar woorden nodig heeft om mij te introduceren. Maar dan zegt hij altijd meer dan ik zou denken dat hij zou moeten zeggen. Ik laat hem. Harry weet op zijn beurt dat ik toch wel zeg want ik denk te moeten zeggen. Hij laat mij. Harry en ik zijn Zen.
Het leek alsof de genomineerden dat voelden. De spanning op hun gezichten maakte plaats voor een glimlach. Waarom zouden ze zich druk maken? Dit was immers een donderdag waarop alles mocht en niets moest.
Een ont-moetingsdag, dus.
Het leek een ondeelbare second perfect stil. Toen begonnen negenveertig rondjes kennismaken en een pitch. Voor een deskundige jury, die dit jaar door Harry was opgedragen wat meer te lachen. Dat deden ze en dat deed uiteindelijk iedereen.
Ik verliet het hotel en liep door de klei naar mijn auto. Ik opende mijn iPhone en stuitte op een notitie.
Het was tekst van Nin Sheng:
Alles wat volledig wordt aanvaard brengt je naar de vrede.
Ook de aanvaarding dat je niet kunt aanvaarden.
Dat je je verzet.
Mijn auto schoot door het duinlandschap. Onwillekeurig schakelde ik over naar een hogere versnelling.
