Oegstgeest heeft zijn eigen Dorpslab. Wie daarbij een geheimzinnige ruimte met reageerbuizen en onduidelijke, borrelende vloeistoffen en mensen in witte uniformen met strakke koppen associeert, heeft het mis. Volgens www.dorpslab.nl gaat het in dit geval om een voorbeeld van een doe-democratie. Het kabinet wil aldus het Dorpslab op "vernieuwende wijze participeren in maatschappelijke initiatieven en sociaal ondernemerschap maar hanteert daarbij een bescheiden rol". Het initiatief is dus aan de burgerij en het Dorpslab is een uitwerking daarvan.
De website meldt verder dat het Dorpslab "vele Oegstgeester verenigingen, organisaties, burgers en lokale overheid in een coöperatief platform verenigt". Het is dus een "laboratorium" (ah, vandaar Dorpslab) voor "vernieuwende ideeën en versterkende verbindingen".
Dat zijn prachtige volzinnen en op 24 juni 2013 was het Dorpslab te gast in de Almondehoeve in Oegstgeest. Daar was ik bij. Ondanks dat de Almondehoeve bijna in mijn achtertuin ligt is was ik nog nooit in de toonzalen van die antiekboerderij geweest. Die kennismaking verraste, want ik zag een enorme oppervlakte met daarin een heleboel leuke spullen.
Daar mochten de bezoekers uiteraard ook naar kijken en eigenaar Eric van der Reijden was graag bereid om iets te verkopen – maar daar ging het vanavond niet echt om. Zo'n 40 organisaties mochten hun plekje zoeken tussen de eettafels en de vitrinekasten om de met een paspoort aan een keychain getooide bezoekers te informeren over hun bezigheden.
Namens het Platform voor Ondernemers Oegstgeest (PvOO) mocht ik in een half uurtje zes Wereldse Ondernemers uit Oegstgeest interviewen. Er waren spotlights en er was een mooie wand met daarop het logo van de PvOO en ruimte voor de projectie van inspirerende digitale foto's en een paar regels tekst. Dus gelukkig geen langdradige Powerpoints of (beter) Keynotes.
De Oegstgeester Courant kopte na de bijeenkomst "Ik wist niet dat Oegstgeest zo groot was". Het zou een citaat van mij kunnen zijn geweest. Want er kwamen zo'n 300 bezoekers naar de bijeenkomst die moeiteloos hun weg vonden in het Almondehoevecomplex.
De Wereldse Ondernemers maakten hun naam volledig waar en ik was aangenaam verrast door hun ideeën en activiteiten. Antoin Deul legde uit dat Nalco wereldleider is in waterhygiëne. Zijn gesprekspartner Sjaak Elmendorp toonde met een artist impression het nieuwe pand van stickergigant en multinational Avery Dennison, de buurman van Hilton Oegstgeest.
Ruud Santing, directeur van Sinensis, sprak bijna achteloos over het controleren en testen van medicatie van levensbelang. Dat gebeurt dus ook allemaal in Oegstgeest (of net daarbuiten) en wel op het Bio Science Park. Ellen Smit, van de belangenorganisatie Bio Science Park, zei dat de kwaliteit en het soort bedrijven dat zich daar vestigt in de gaten wordt gehouden. Geen vestiging van de HEMA dus (alleen als die wellicht haar tompoucen met genetisch gemanipuleerde melk zou bereiden).
Tot slot vermaakte Laurens Geurtz de aanwezigen met zijn beschouwingen over het machtige Corpus, het actieve museumfenomeen en congrescentrum in .. jawel, Oegstgeest. Tenslotte viel mijn mond open van bewondering toen ik hoorde dat mijn andere (voormalige) buurman Joost van der Luyt naast zijn bekende transportbedrijf binnen de grenzen van het machtige bedrijventerrein aan de Haarlemmerstraatweg een enorm aantal ondernemingen huisvesting bood die bezig zijn met recycling en met het anders omgaan met afval. Wie had bijvoorbeeld gedacht dat je uit een vuilniszak dieselolie kunt maken?
Herman Finkers schreef ooit: "Het stoplicht gaat op rood, het stoplicht gaat op groen, in Almelo is altijd wat te doen". Lang dacht ik dat dit ook voor Oegstgeest op ging. Tot vanavond.
Ik was nog aan het nagenieten van zoveel kennis, ondernemerschap en inspiratie toen algemeen gastvrouw Yolanda Eijgenstein de bijeenkomst officieel afsloot en zij tijdens haar praatje door Sinterklaas en een tweetal Zwarte Pieten werd bezocht. De Goedheiligman en zijn secondanten begonnen uiteraard ongevraagd verschillende aanwezigen te bestoken.
Dat was het sein voor mij om te vertrekken.
Je kunt een doe-democratie namelijk ook iets té letterlijk nemen.
