Zo vaak fietste ik immers niet in de stad Leiden en zeker niet onder werktijd. Nog voldoende droog kwam ik aan op de Garenmarkt waar het circus van Leiden Culinair haar tenten had opgeslagen.
Een daarvan was speciaal ingericht voor Ondernemersdag071, een gift van de Rabobank Leiden e.o. voor ondernemers van alle leeftijden. Omdat ik de dagvoorzitter was deed mijn kantoor RWV Advocaten mee als partner. Ik verwachtte niet veel bezoekers in de ochtend. Het was vroeg, het regende en er zouden studenten komen. Maar de opkomst was toch behoorlijk.
Teams van de Hogeschool en van de Universiteit Leiden pitchten hun ondernemersplannen. De Paperboyz streken de geldprijs van de Rabobank op met hun papieren portemonnee, gemaakt uit 93% van een keihard A4’tje. Te bedrukken met eigen logo en plaatjes (www. paperboyz.nl). Edwin de Jong, 21 jaar nog maar, sprak als succesvolle ondernemer zijn nog jongere collega’s toe. De Jong is eigenaar van www.fietsuniek.nl en verkoopt inmiddels meer dan 20.000 fietsen per jaar. Als ik hem zo hoorde, alert én relaxed, kan hij vast alles verkopen.
Tijdens de Powerlunch sprak Ronald Kleverlaan, die uitlegde hoe ooit de sokkel van het Vrijheidsbeeld in New York door middel van crowdfunding was gefinancierd. Er was bijzonder vertier door het PS Theater, voor groepjes van maximaal acht toeschouwers die in een remake van de woonwagen van Pipo de Clown konden plaatsnemen om te kijken en te luisteren naar liedjes over Leidse familiebedrijven (www.pstheater.nl).
Een haringkar vol verse vette vis symboliseerde de aanstaande fusie tussen Rabobank Leiden en Rabobank Katwijk. Na de lunch vertelde Rob Westrik over hoe je jouw merk moet leven. Op zijn website www.leefjemerk.nl vond ik Brain Candies filmpje dat mij kippenvel bezorgde. Onderneemster Nicolette Mak legt daarin uit waarom ze koeriersdienst Valid Express oprichtte. Een bedrijf voor mensen met een lichamelijke handicap. Het bedrijf staat inmiddels in de top vijf. “Volg je eigen lichtje”, zegt Mak en dat is eigenlijk waar het hele leven om draait.
Tom Coronel (of was het nou toch zijn tweelingbroer Tim?) racete letterlijk en figuurlijk door zijn presentatie over snelle toerwagens, competitiedrang en zijn vele webwinkels met goedkope wasmachines, barbeques (ook in de winter), koffiemachines en sneeuwkettingen. “Maak overal een YouTube filmpje van en ondertitel het”, was zijn gouden tip, want YouTube is na Google de grootste zoekmachine.
Ik mocht het allemaal begeleiden en aan elkaar praten en dat deed mij zoals altijd deugd. Ik sprak met de sprekers van de dag en met Rob van Marwijk, een van de organisatoren van de 28e Leiden Culinair, een festijn van een ongekende klasse en allure. Een hit voor de stad. 
En ik mocht, tijdens de al genoemde powerlunch, liefst veertig minuten lang een bijzondere vrouw interviewen. Monique Velzeboer.
Tot haar 24e bestond haar leven voornamelijk uit hard rijden op de schaats. Shorttrack. Racen op een ovaal van 111,12 meter. Ze won goud, zilver en brons op de Olympische Spelen van Calgary in 1988 en werd vierde in Albertville in 1992. Tijdens de training voor Lillehammer die in 1994 zouden plaatsvinden sloeg ze tegen de boarding en liep ze een dwarslaesie op. Vanaf dat moment leeft Monique vanuit een rolstoel.
We spraken over de zeldzame vanzelfsprekendheid waarmee Monique haar nieuwe leven accepteerde en oppakte. “Dit hoort bij mijn leven en ik maak er het beste van”. Monique ging naar de fotoacademie in Amsterdam en specialiseerde zich in portretten. Ze liet haar studie psychologie voor wat die was. “Toch is foto’s maken en in het bijzonder portretten pure psychologie. Maar dan zonder studieboeken”.
Monique Velzeboer “ate it up and spit it out” (om een beroemde regel uit het lied “My Way” van Sinatra te citeren. Voor het Liliane Fonds fotografeerde ze kinderen met een handicap over de hele wereld. Monique richtte haar eigen Foundation op om anderen te helpen. Ze werd moeder van twee jonge kinderen en heeft een eigen bedrijf in Noordwijk als professioneel fotograaf (www.velzeboer.com).
Het was ademloos stil in de zaal omdat de toeschouwers begrepen dat de kracht van Monique van binnenuit komt. Een kracht die iedereen intuïtief kan begrijpen. Het sterrenbeeld van Monique is de Weegschaal. Ik zei haar dat ik op een website las dat Weegschalen de behoeften en emoties van zichzelf en anderen zo goed kunnen aanvoelen dat het op helderziendheid lijkt. En dat ze met hun eigen aangeboren optimisme in staat zijn om al die behoeften te realiseren.
“Herken je daar iets van jezelf in?” vroeg ik haar. “Alles”, zei Monique. Een bijzondere vrouw op een bijzondere Ondernemersdag071. Een bijzonder cadeau van een bijzondere, coöperatieve en betrokken bank.
De motregen had plaatsgemaakt voor een uitbundige zon toen ik in de vroege avond terug naar mijn auto fietste. Het leek of iemand boven mij hard en uitbundig lachte.
